Kelebeğim, bazen bunalırız...dışarda bil olsak...yüreğimiz sığmaz bedenimize,çatlayacak gibi oluruz..ne yapsak atamayız üzerimizden o sıkıntıyı.İşte o an gerçekten sevdiğimize ,dostumuza ,canımıza ihtiyacımız vardır.Ama her nedense oda mutlaka bir sebepten uzaktadır..
oysa bir "aloo" dese..bir duysak sesini bu bile yeter.İşte ben böyle dostlukları özlüyorum:Hisseden,özleyen,ruhuyla gülen…Sıkı,gözü kara,adam gibi dostlukları… Gördüğüm zaman yüreğim pır pır atmalı.Yokluğunda özlenmeli.
…DOST…
Paylaş