Gönül Kime Söz Verdiyse AŞK Onda Güzeldir
Her zaman seni ararım Yaram azar Allahım
Her zaman seni anarım Sevdam artar Allahım
Sen yarattın cismi canı Sen yarattın bu cihanı
Mal senin mülk senin Kimsenin olmaz Allahım
Okunur dilde destanın Açılır bağı bostanın
Senin baktığın gülüstanın Gülleri solmaz Allahım
Sensin ismi Bâki olan Sensin ismi Âli olan
Senin aşkınla yanan Nârda yanmaz Allahım
Zâr olur aşıkların işi Durmaz akar gözü yaşı
Mahlukâta nimet âşı Kimse vermez Allahım
Mecnun ister Leylayı Kerem ister Aslıyı
Nidem başka sevdayı Muradım sensin Allahım
Sofilere sohbet gerek Ahilere ahret gerek
Mecnunlara leyli gerek Bana seni gerek Allahım
Eğer beni öldüreler Külümü göğe serptireler
İster lime lime edeler Senden vazgeçmem Allahım
Ben günahkâr kulunum Günden güne artar odum
ki cihanda maksudum Yalnız sensin Allahım
Sevdalılar hep seni ister Lutfunla cemâlini göster
Sana sevdalananlar Edebi ölmez Allahım
Gönül kime söz verdiyse AŞK onda güzeldir. Cümle mahlukat olarak Elest Aleminde Allaha söz verdik. Söz Aşktır. Birkez değil herdem aşktır. Aşkı nâz uğruna ömrü hiç uğruna boş yere tüketirken Elest sözünü unuttuk, gönülleri Fuzuli Aşklarla avuttuk. İnsanı Allah katında değerli kılan Yaratana ve yaratılana olan Elestteki İlahi Sevgiyi gönüllerde boş yere bir hiç uğruna kuruttuk. Mâneviyat Fukarası olduk. insanda var bir Kâbe, lâkin Kâbesiz insan hârâbe. Hârâbe gönüllerin imâr ve ihyâsı, indellâhtaki iâdei itibârın parolası AŞK’tır. Bu İlahi duygu ile Aşk Adamı olan insan eşrefi mâhluk olur Aşk Adamında İlahi Aşk yoksa esfelâ sâfilin olur.