Dostlar;
Gelecekle ilgili konuşabiliriz.
Türkiye’de gelecek, dünyada gelecek veya bölgemizde…
Bir de “Türkiye’nin Geleceği” diye başlarsak daha farklı düşünebiliriz, “ülkede gelecek” dersek belki farklı yaklaşımlar da sergileyebiliriz.
Ülkenin geleceği denildiğinde öncelikle siyasal-ekonomik durumlar akla gelebilir.
Politik şekillenmeler, gelir dağılımı, üretkenlik, sanayi, teknoloji, geçim gibi ekonomi politik konular..
Ülkede gelecek nasıl biçimlenecek, diye sorarsak, sadece siyasetin dar kıskacında kalmayıp, açımızı halkın, gençlerin, bir bütün olarak toplumun potansiyellerini keşfetmesinden onları geliştirmesine, bilim ve sanattan eğitime, spordan tarıma, doğanın korunup güzelleştirmesinden gelecek nesillerin sağlığına dek sonsuz bir alana genişletebiliriz.
Elbette her iki gelecek sorusu içinde birbirleriyle kesişen konular-alanlar çok olacaktır, ama yine de ülkede gelecek çok geniş alanlara yayılır ve uzun sürecektir.
Gelecek uzun sürecek dediğimizde aklımıza Fransız Filozof L.Althusser(1918-1990) gelecektir.
Bu isimde bir kitabı var. Yazarın kitapta neler anlattığı ve trajik hikâyesini bir yana bırakıp, sadece adı üzerinden gidersek, bizim geleceğimiz de mi yoksa uzun sürecek?..
Buna yanıtlar üretmek için ya da değişik yaklaşımlar denemek için, başka bazı konuları da tartışma-düşünme alanına taşımalıyız;
-tarihte bireyin rolü,
– toplumsal dönüşümlerde belirleyici faktörler,
– fikirler ne zaman güçlü birer hareket ettirici aktör olurlar.

Gelecek dediğimiz kavram felsefi olarak nedir?
Sadece zaman mı, özlem mi, beklenti mi, bilinmezlik mi, sürprizler mi?..

Aristo, zorunlu gelecek ile olanaklı gelecek diye iki kavram öne sürer.
Birinciye, gelecek yılın baharını, ikinciye de tıp öğrencisinin hekimliğini örnek verir.

Dostlarım,
Bu yazıda başlığımıza yanıt vermedik, yalnızca kavramsal ve düşünsel bir deneme yaptık.
Neyi, nasıl konuşacağımıza ilişkin kısa bir “giriş” denemesi.
Gelecek uzun sürecek, diye de bir sezgimiz var.
Çok uzun sürmesin diye de bir özlemimiz var.
Güzel geleceklere… Üretken çalışmalarla..