Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’nundur.  Hak Din O’nundur. İbadet ve itaat

O’na yapılır. Böyleyken  Allahtan başkasından mı korkuyorsunuz ?  (Nahl 52)

Takva (Allah saygısı, Allah korkusu) İlahi bir fermandır. Kur’anda yüzden fazla

ayette ısrarla zikredilir.  Takva (Allah saygısı Allah korkusu) kurtuluşun yoludur. Takva, mutlu sonun ve dünya ahiret saadetinin yoludur.

Takva (Allah saygısı Allah korkusu) iki cihan saadetidir. Hikmetin aslı, imanın zirvesidir. Dünyevi ve uhrevi işlerin düzenleyicisidir.

Takva  (Allah saygısı Allah korkusu) en hayırlı azıktır ve günahların panzehiridir. Müminliğin nişanesi ve mizanın sermayesidir. Takvalı kalp Rahmanın nazargahıdır. Takvalı bir kalpteki  iman artık kemâle ermiştir.

Bu imana sahip olan mümin artık firaset sahibidir. Firasetli bir müminden topluma zarar değil,  yarar gelir.  Çünkü onu Rahmanın nuru kontrol eder.

Hiç kimseye sui zan beslemez. Hiç kimseye kin gütmez. Çünkü içindeki

kontrol memuru buna mâni olur.

Takva, sevgi ve saygıdan dolayı kırıcı bir hareket yapmaktan çekinmektir.

Sevdiğimiz kimseler için onu kırmaktan çekiniyorum, onun hatırı için... gibi

saygılı ve edebli ifadeler kullanırız ya işte takva bu duygu ve saygıdır.

Takva bir korkudur lakin değişik bir korku. Bu korku diğer korkulara benzemez. Herhangi bir şeyden korkan ondan  kaçar lakin Allahtan korkan ona koşar, ondan kaçmaz. Hatta okadar ki kulun gönül gözleri açılır, gönül penceresinden

gayb ve melekut alemini seyreder durur. Kul O’nunla görür, O’nunla yürür.

Devletin her ferdin başına bir polis dikmesi imkansızdır lakin bin polis dikmesi mümkündür. Nasıl mı ?  Çocuklarımıza Allah ve Peygamber sevgisini öğreterek.

Bir milletten Allah saygısını ve Allah korkusunu kaldırırsanız,  Allah ve Peygamber sevgisi yerine sahte kahramanların sevgisini verirseniz, vatan ve millet sevgisinden yoksun bir  nesil türer, materyalist, ataist  ve  satanist bir guruh ortaya çıkar.

Böylece insanlar kardeşlikte değilde menfaat ve çıkarcılıkta müşterek hareket eder. İlişkiler sahte, sevgiler kahpe olur. Zira aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu

paylaşanlar anlaşır.