Dostlar;
Ekonomik kriz deyince genellikle faiz, döviz, enflasyon göstergelerindeki ani sıçramalar anlaşılır.
Peki diyelim ki öyle.
Faiz, döviz ve enflasyon geçici bir süre de olsa yatay seyretse, sorun çözülmüş mü olacak?
Üretim, sanayi, verimlilik, işsizlik teknolojik gelişme gibi değişkenlere bakmayacak mıyız?

Aslında bir ekonominin can damarları bunlardır.

2018 son dönemlerinde faizlerde, dövizde ve enflasyonda belirgin yükselmeler olmuştur.

2019 ilk çeyrekte ise göreli bir istikrar yaşanmaktadır.
Bu yılın ilerleyen dönemlerinde ise borçlu sermaye gruplarının bir kısmının sahayı terk etmesi bir kısmının da belki “kurtarılması” söz konusu olabilir.

Döviz borcu yoğun olan firmalar için iki seçenek gözüküyor.

1-Ya bankalara olan borçlarının silinmesi (yeniden yapılandırılması)
2- Ya da maliyetlerinin döviz krizinin etkilerini azaltacak şekilde azaltılması gerekiyor.

İlk seçenek, krizin maliyetinin bankacılık sistemine yıkılması anlamına gelir.
Bu durumda bankaların yeniden sermayelendirmesi gerekecek.
IMF istenmediğine göre bu iş nasıl olacak, belli değil.

İkinci seçenek ise, kitlesel işsizlik anlamına geliyor. Zira genel olarak firma maliyetlerine baktığımızda ağırlıklı bir kısmın hammadde maliyeti olduğu, ikinci maliyet kaleminin ise işgücü olduğu görülebilir.

İlk maliyet kaleminde kısa vadede bir iyileşme görülemeyeceğine göre, firmaların krizden çıkış stratejisi işgücü maliyetini azaltmak olarak şekillenebilir.

Bu kitlesel işsizlik anlamına gelecektir.

Bizce de ÜÇÜNCÜ SEÇENEK vardır;
ÜRETKENLİK SEÇENEĞİ..

Eğer ülkemizde tüm ekonomik uygulamalarda, kararlarda “verimlilik ilkesine” göre davranılsa belki de bu kriz görüntüleri hiç yaşanmayacaktır.

Sevgiyle ve üretkenlikle kalın..